Het geluk van de paardenbloem

Afgelopen week, eind van de middag. Na een flinke werkdag trek ik mijn sportkleren aan, om een rondje “hard” te lopen in de polder. Het is fris, maar de zon schijnt. Heerlijk, even buiten! Al snel valt mijn oog op de eindeloze rij uitbundige paardenbloemen vlak langs de kant van de weg. Wat is dat toch een vrolijk gezicht!

De paardenbloem doet waar ze goed in is

Als je bloeit doe het dan goed, lijkt de paardenbloem te denken, en dat doet ze dan ook! Want dat is namelijk waartoe zij op aarde is: om paardenbloem te zijn. Die taak verricht zij uitstekend, zelfs op plekken waar mensen haar niet graag willen hebben 😉 . Maar daar maakt de paardenbloem zich geen zorgen om. Ze doet waar ze goed in is. En aan het eind van haar krachtige bloei voltrekt zich als vanzelf de metamorfose naar het pluis. Een deel van de paardenbloemen langs mijn weg is al omgetoverd in zachte bolletjes. Hier neemt de wind het werk van de paardenbloem over. Een mooie combinatie van kracht en kwetsbaarheid.

Al rennend filosofeer ik er op los. In de geest van Marinus Knoope (die verhaalt hoe sneu het zou zijn als een perenboom appels probeert te maken) bedenk en zie ik hoe madeliefjes, hondsdraf, dovenetel, zuring en fluitenkruid zonder enige schroom doen waar ze goed in zijn: zichzelf tot bloei laten komen!

Mensen proberen te zijn zoals “de anderen”

En ja, nu kom ik waar ik wil zijn: want hoe anders is dat vaak bij mensen. En zeker bij hooggevoelige mensen. Die voelen zich vaak anders dan “de anderen”, werden als kind niet altijd gewaardeerd om hun kwaliteiten, en gaan krampachtig proberen net zoals “die anderen” te zijn. En nee, dat werkt niet. En je kunt er ongelukkig of zelfs ziek van worden. Erasmus zei het al: “de kern van het geluk is diegene willen zijn die je bent”.

Je hebt alles in je wat je nodig hebt

En ik denk dat dat heel waar is. Dat je alles in je hebt wat je nodig hebt, om te leven zoals jouw leven bedoeld is. En ja, dat kan moed vergen. En soms is het hard zoeken om je eigen kwaliteiten af te stoffen en die opnieuw te gaan “leven”. Maar als jij “gewoon” gaat doen waar je goed in bent, zal blijken dat jijzelf, maar ook je omgeving, daar blij van wordt!

Tenslotte

Voor nu heb ik genoeg gewerkt. Als zzp’er werk ik ook wel eens in het weekend, want het schrijven van een nieuwsbrief vergt nu eenmaal wat rust en ruimte. Het is bijna 5 uur, en na een grotendeels miezerige zaterdag is er een zonnetje verschenen. Tijd om de loopschoenen weer aan te trekken!

Deze keer zoek ik de polder niet op, maar ga ik mijn kleine rondje lopen. Na 2 vrije dagen met veel wandel- en fietsbeweging is dat me wel genoeg. Ik hoef geen grote loper te worden, dat kan mijn gestel ook helemaal niet aan. Ik loop hard om me fit te voelen. En ja, ook als loper mag ik precies zijn wie ik ben :- ). Net als de paardenbloem, die nooit zijn best doet om het fluitenkruid te zijn. Ik kom ze onderweg vast allebei tegen, en zal naar ze knipogen.

Hartelijke voorjaarsgroet, Mieke de Maaré