“Dát is het”, zegt ze. “Presteerstress”. En er rollen tranen over haar wangen. “Van wie moet dat dan?” De conclusie dat ze dit zichzelf aandoet, is verdrietig en lucht tegelijk op. Ze is een jonge, intelligente vrouw. Veel gereisd. Een ambitieuze baan. Een jong kind. En haar halve leven al moe.
Maar nu is ze doodmoe. En niet voor het eerst. Al eerder knapte ze af. Even gedwongen uit de running, en dan weer op de oude voet verder. Maar met een jong kind wordt het leven er niet eenvoudiger op. En erger: op deze manier ook niet leuker. In tegendeel.
Ik laat haar informatie zien, over de werking van het stress-systeem in je lichaam. Dat je je letterlijk over je vermoeidheid heen kan zetten. In tijden van nood of “als er iets af moet”, is dat prachtig en effectief. Maar als je het chronisch doet word je er ziek van.
Presteerstress
“Presteerstress”, leest ze. Steeds opnieuw doorgaan wanneer je zou moeten rusten. Zo heeft ze het haar halve leven gedaan. Ze voelt dat het zo niet langer kan. Als ze haar bakens niet verzet, komt het niet goed.
Haar overtuiging, dat ze pas goed is als haar werk (meer dan) goed is/ ze een perfecte moeder moet zijn, enz enz, is niet uniek. En juist bij hoogsensitieve mensen is het een grote trigger. Juist omdat zij hun grenzen eerder bereiken dan de gemiddelde mens, voelen zij zich vaak ontoereikend. Vinden ze zichzelf “niet ok”. Willen ze dat niet laten merken. En zijn ze een leven lang bezig met compenseren. Een overtuiging met alle gevolgen van dien.
De energie op overtuigingen
Ander voorbeeld uit mijn praktijk. Haar man vindt dat ze altijd voor iedereen klaar staat. Zelf vindt ze dat ze altijd en overal schromelijk tekort schiet, en er dus altijd een schepje bovenop moet doen. En ook zij is al jarenlang moe, en heeft lichamelijke klachten.
Of deze docent: al 4x uitgevallen, altijd overuren, altijd extra werk om de school mooi en leuk voor de leerlingen te maken. En opnieuw doodmoe, gestresst, en een minder prettige collega. Als ik vraag: “van wie moet dan dan?”, valt hij stil. “Dat móet gewoon!” is zijn overtuiging.
Uit je eigen gevangenis stappen
Zo creëren mensen hun eigen gevangenis. In mijn praktijk ontmoet ik veel hoogsensitieve mensen die in die gevangenis zitten. Vanuit hun overtuiging dat ze niet goed genoeg zijn. Of dat ze ‘de wereld’ niet aankunnen. Ze halen het slechtste in zichzelf boven, in plaats van het beste. En dat is verdrietig. En niet nodig! Het ‘enige’ dat nodig is, is om jezelf toestemming te geven om te zijn wie je bent. Af te stemmen op jouw specifieke kwaliteiten. En daar je eigen gebruiksaanwijzing bij te vinden. Dat vraagt wel wat, om ruimte te maken in je overtuigingen. Maar het levert ook veel op.
Maatschappelijke erkenning helpt
Ik merk dat Hoogsensitivteit de laatste tijd meer ‘salonfähig’ wordt. Het mag er meer zijn, lijkt het. Op de universiteit van Brussel bekleedt Elke van Hooff een speciale leerstoel Hoogsensitiviteit. Er wordt meer onderzoek gedaan, congressen georganiseerd.
Het tijdschrift Psychologie Magazine besteedt er regelmatig aandacht aan. In het november- nummer van dit jaar is een uitgebreid dossier Hooggevoeligheid opgenomen. Daarin lees je o.a. hoe een zestal bekende Nederlanders (waaronder cabaretière Karin Bloemen, illusionist Victor Mids en schrijver Arthur Japin) hun hoogsensitiviteit inzetten om hun werk glans te geven. Maar ook welke ‘gebruiksaanwijzing’ zij met vallen en opstaan ontdekt hebben om hun leven op een plezierige manier te kunnen volhouden. Dat soort voorbeelden maken hoogsensitiviteit gewoner. En misschien helpen ze jou ook om je hoogsensitiviteit te gaan omarmen.
Samen fijner? Kom naar de Introductieles!
Ik merk dat het werken in groepen enorm helpt in het proces van onderzoek en acceptatie van hoogsensitiviteit. Merken dat je niet de enige bent, werkt als een warm bad. En dat is een prettig leerklimaat!
Wil jij ook energieker om leren gaan met je hoogsensitiviteit? Leren hoe je kunt “leven in plaats van “overleven”? Kom dan op vrijdagochtend 19 januari in Glimmen naar de introductieles van de cursus ‘Energieker omgaan met Hoogsensitiviteit’ die ik op 2 februari weer ga starten.
Cursus ‘Energieker omgaan met Hoogsensitiviteit’
Dit is een cursus van 6 dagdelen. Je leert je eigen energiestijlen herkennen, krijgt handvatten om effectiever met je energie om te gaan, en minder vermoeid te raken. Je gaat herkennen hoe jij overprikkeld raakt, en hoe je kunt zorgen dat dat minder vaak gebeurt. Ook je dagritme en manier van voelen, denken en communiceren komen aan bod.
Ben je geïnteresseerd? Hier lees je meer.
Boekentips
Inspiratie over het ontsnappen uit je eigen gevangenis
Inspiratie voor deze nieuwsbrief vond ik in het indrukwekkende interview met Edith Eger in het Volkskrant magazine van 4 november. In haar boek ‘de Keuze – leven in vrijheid’ deelt ze haar Auswitz-herinneringen, en hoe ze hier mee om heeft leren gaan. Als psycholoog doet ze uit de doeken hoe ze haar cliënten helpt om zich uit hun eigen overtuigingen te bevrijden. Net zoals ze dat zelf heeft moeten doen, vanuit haar gevangenis van perfectionisme.
HSP- auteurs omarmen Mindfulness en Stress:Van Carolina Bontverscheen het ‘Werkboek hooggevoeligheid en mindfulness’ (ISBN 978 90 215 6507 1). Het bevat tips en oefeningen voor meer innerlijke balans, en is gelardeerd met praktijkvoorbeelden.
Susan Marletta Hart schreef een boek over HSP en stress. “Dat dat er niet eerder was”, zou je zeggen! Het verschijnt half december.
Tenslotte
“Van wie moet dat dan?” is de tekst op het kaartje dat ik deze week op mijn coachingsplek heb staan. Aan bijna alle cliënten kon ik deze vraag ergens in het gesprek stellen. Je las het hierboven al. Ik realiseer me dat ik dit kaartje al zeker 6 jaar in huis heb (via de site van lsltn) In 2011 schreef ik hier ook al een nieuwsbrief over! Ja, ik vind het nog steeds ‘een vraag in de roos’. Enne, ja, ook altijd nog voor mezelf! “Ik laat het kaartje in de kerstvakantie maar staan”, denk ik. We verwachten veel kerst-eters en oud & nieuw-vierders in huis. Dan helpt de vraag “van wie moet dat dan?” vast uitstekend om de voorbereidingen binnen de perken te houden. Nooit te oud om te leren! Ik wens jullie allemaal fijne en gezellige kerstdagen, en dat je 2018 met een (be)vrij(d) gevoel begint. Ik ‘ont-moet’ je graag in 2018! In Peize, in Glimmen, of via de mail.
Hartelijke groet,
Mieke de Maaré