Eye-opener
“Weet je”, zegt ze, “het helpt me enorm dat mijn gevoelens er tegenwoordig gewoon mogen zijn. Als ik nu iets nieuws wil gaan doen, en onderken dat ik dat óók eng vind, dan wordt de angst al minder! Dat is zo’n eye-opener, en ook zo’n opluchting! En zo’n groot verschil met hoe ik het mijn hele leven probeerde te doen.
”De angst om niet “normaal” te zijn
We hebben ons 4e coachingsgesprek. Ik ben onder de indruk van de stappen die deze vrouw van 60 zet, en hoe ze hierover vertelt. Een leven lang heeft ze geworsteld met de angst “niet normaal” te zijn, en de wens dat wél te zijn. Van daaruit heeft zij zich altijd aangepast aan wat zij dácht dat anderen van haar verwachtten. En dat ging ver: “Ik verloor liever mezelf dan de ander”.
Keer op keer mis
En keer op keer ging het mis met haar. Ze kreeg een aantal behandelingen voor angst, stress, depressie. “En elke keer na zo’n traject was ik blij dat ik “niet meer gek” was, dat ik weer normaal was. Een mens zonder angst, zonder grote emotionele uitschieters. En zo gedroeg ik me dan ook weer. Ik onderdrukte alle angst en frustratie, praatte voor mezelf recht wat krom was, en probeerde leuk, sterk en evenwichtig te zijn. En dan ging het tóch weer mis”.
Blijven hangen
De afgelopen jaren hoefde ze niet meer behandeld te worden. Maar zij merkte dat zij nog steeds haar zekerheid bij anderen zocht, zeker in liefdesrelaties. Ze besteedde haar veiligheid uit. Ging heel goed voor de ander zorgen, in de hoop dat ook terug te krijgen. Wat meestal niet gebeurde. Bleef veel te lang hangen in een relatie, terwijl ze ergens wel wist dat het echt niet klopte. Ze omschrijft het zelf heel mooi: ”ik wilde de realiteit niet onder ogen zien, uit angst kwijt te raken wat ik dácht te hebben”.
Zelf aan het roer
Maar nu, na al die jaren van worstelen en aanpassen, van pleasen en overleven, van inslikken, doorgaan en blijven hopen, is het tijd om zelf het stuur in handen te nemen. En te leren dat ze veiligheid ook (in zich)zelf kan vinden. Nu ze weer alleen is, merkt ze dat ze zich eigenlijk prima kan vermaken in haar eentje. Tot nu toe was dat vooral in haar eigen, veilige comfortzone. Maar ze wil meer. Ze wil er op uit, zonder dat ze in angst verdrinkt. En ze wil nieuwe contacten leggen, op een gezonde manier. Daarom komt ze bij mij.
Emoties willen gezien worden!
In het vorige gesprek heb ik haar verteld dat haar gevoelens van angst, boosheid en verdriet heel normaal zijn. Ze zijn wat sterker dan bij de “gemiddelde” mens, maar het zijn gezonde emoties. Ik merk niks ongezonds aan haar.Als je wel sterke emoties hebt, maar je vindt van jezelf dat die er niet mogen zijn, ontstaat er een probleem. Zeker als je langere tijd probeert te doen alsof ze er niet zijn. Stress, chronische angst en depressies liggen dan op de loer.
Geef ze de ruimte
Als je accepteert dat die emoties nu eenmaal bij jou horen, en je ze wat aandacht en vooral de ruimte geeft, zul je verbaasd zijn over het effect. Pas als je goed durft te voelen, weet je ook wat je nodig hebt. En in het geval van angst voor iets nieuws, is het dus soms al voldoende om dat gevoel gewoon toe te laten en te benoemen: “iets in mij vindt dit heel spannend, en daar is niks mis mee”. Mijn cliënt benoemt dit heel mooi: “ik kan mezelf bemoedigen”. Be-moed-igen! Wat een mooi woord! Van hieruit kunnen we verder. Ik kijk al weer uit naar het volgende gesprek.
Nog 2 plekken vrij voor de dagtraining “De kunst van het schakelen” op 19 november in Glimmen
Meer genieten en minder stress! Zou jij dat ook wel willen? Maar ren je vaak maar door, in een te hoge versnelling? Gestrest, maar geen idee hoe je kunt terugschakelen gedurende de dag? Dan is deze succesvolle dagtraining vast iets voor jou. Hij staat al 15 jaar op mijn programma, en het is elke keer weer mooi om te zien wat deelnemers in 1 dag kunnen beleven en leren. Nieuwsgierig? Lees hier meer informatie. Als je mee wilt doen, wacht niet te lang om je op te geven!
In verband met Corona laat ik minder mensen toe in de training, zodat we voldoende afstand kunnen houden. Ook andere coronaregels pas ik toe.
Minitraining “Kennismaken met hoogsensitiviteit” wegens succes in de herhaling
Deze training bood ik in september voor het eerst aan. In slechts 3 uur maak je kennis met het begrip hoogsensitiviteit, je gaat na hoe dit bij jou “werkt”, én je krijgt praktische handvatten. De ochtend was een fijn succes! Elke plaats was bezet, en de deelnemers waren aangenaam verrast door hetgeen ze in die korte tijd opstaken. Ook vonden ze het fijn om eens in een groep “gelijkgestemden” te verkeren. Lijkt jou dit ook wel wat? Schrijf je dan vast in voor de volgende minitraining. Die staat gepland voor vrijdag 21 januari. Mocht Corona roet in het eten gooien, dan plan ik een andere datum.
Oefening
Vrijwel al mijn cliënten leer ik de oefening “je achterkant voelen”. Dat is belangrijk, omdat hoogsensitieve mensen meestal met hun aandacht aan de voorkant zitten, en vaak zelfs ver daar buiten. Om met hun antennes af te tasten wat “verwacht” wordt, te peilen hoe het met de ander is, om te speuren naar nieuwe ideeën… Daarmee verlies je gemakkelijk het contact met je lichaam, en voel je slecht je grenzen.
Achterkant voelen
Om weer even “thuis” te komen in je lijf helpt de volgende oefening: Ga rustig zitten, voeten plat op de grond, rug tegen de leuning. Sluit je ogen. Volg enkele malen je adem: voel waar het in je lichaam opbolt als je inademt, en volg je adem weer naar buiten. Verplaats je aandacht dan naar je voeten, en voel wat je kunt waarnemen van de zolen van je schoenen, en van het contact met de ondergrond. Neem hier even de tijd voor. Voel dan ook heel bewust het contact van je bovenbenen en billen met de zitting van je stoel. En voel tenslotte van onder naar boven het contact van je rug met de leuning van de stoel. Het helpt als je je rug er even stevig tegen aan drukt, en dan weer ontspant.Op deze manier zak je als het ware weer terug in je lichaam.
“Thuis komen” als steuntje in de rug
De cliënte waar ik hierboven al over schreef, ervaart letterlijk een steuntje in de rug als ze deze oefening doet. Een steuntje dat ze zichzelf geeft. Een van haar manieren om zichzelf te be-moed-igen. En zo gaf ze mijn standaardoefening een extra glans.
Samenwerking met Psychologie magazine
Psychologie magazine heeft een nieuwe online training gelanceerd, HSP@work. Je leert hoe je fijne werkomstandigheden creëert, en er is aandacht voor rust en balans in het dagelijks leven. Je kunt de training uitbreiden 2 uur privécoaching, om te oefenen met nieuw gedrag en gerichte feedback te krijgen. Ik ben één van de 12 coaches waaruit je kunt kiezen 🙂 Meer informatie vind je hier.
Wentijd
Deze nieuwsbrief is bijna klaar. Hoeveel nieuwsbrieven ik inmiddels ook al geschreven heb, het is voor mij altijd weer een hele “bevalling”. Met een kenmerkend patroon, dat ik blijkbaar altijd doorlopen moet. Veel onrust vóór ik ga zitten schrijven. En dat verdwijnt niet meteen als ik aan de slag ga. Ik merk dat ik graag even opsta, om dingetjes op of uit te zoeken, of kleine klusjes te verrichten die niks met de nieuwsbrief te maken hebben. Pas als ik het gevoel heb dat het iets wórdt, dan word ik rustiger. Ik voel me prettiger, minder gejaagd. De “ventilator in mijn maag” komt tot stilstand. En ik merk dat ik veel langer kan blijven zitten 😉
Gelukkig ken ik dit patroon van mezelf. Het blijft altijd spannend, zo’n brief schrijven. Ik laat iets van mezelf zien, en dat is per definitie kwetsbaar.
Sinds ik het “oké” vind dat ik deze onrustgevoelens nu eenmaal áltijd heb als ik aan een nieuwsbrief begin, zit het me minder in de weg. Wentijd. Ik heb dat gewoon vaak even nodig.
Tenslotte
Ik hoop dat deze nieuwsbrief je op het spoor zet om ook jouw emoties te accepteren. Ook al ben je er niet altijd blij mee. Ze horen bij je! En ze willen gezien worden. Ze hebben je wat te vertellen. Kom je hier zelf niet uit, dan hoop ik dat je me weet te vinden.
Vriendelijke groet,
Mieke de Maaré